Atlanta – Gözyaşı yoktu.
Truist Park Ses Sistemi üzerinde oynanan bir Fox röportajında kalabalığa hitap ettiğinde gözyaşı yoktu.
Yönetici Dave Roberts onu üçüncü atışın üst kısmındaki oyundan çıkardığında gözyaşları yoktu, böylece hayranlar son kez onu selamlayabilirdi.
Freddie Freeman Salı günü All-Star maçında ağlamadı.
“Nasıl gideceğini bilmiyordum,” dedi Freeman.
Bu, duygusal freeman'ı ağlayan bir karmaşaya kolayca dönüştürebilecek bir ortamdı ve bir önceki gün kabul etti. Genellikle bir düşünme kaynağı olan bir etkinlikte oynamak için bir kariyerin ilk 12 yılını geçirdiği pazara geri dönüyordu.
Gözyaşlarının olmaması, dört yıl içinde ne kadar değişebileceğini, özellikle dört yıl Freeman'ın Dodgers için oynadığı dört yıl içinde ne kadar değişebileceğini temsil etti.
“Zaman,” dedi Freeman, “her şeyi iyileştirir.”
Her iki taraf için.
Onu 20 yaşındaki bir potansiyel müşteriden gelecekteki bir Famer salonuna dönüştürdüğünü izleyen aynı hayranlar, oyun öncesi tanıtımlar sırasında kendisi için sıcak bir şekilde tezahürat etti-sadece bir zamanlar yaptıkları boğaz arkası çığlıkları ile değil.
Adını zikreden aynı hayranlar adını tekrar zikretti – eskisi sürece değil ve kesinlikle Dodger Stadyumu'ndaki hayranlar şimdi adını söylerler.
Freeman asla burada başka bir ziyaretçi olmayacak. Burada bir MVP ödülü kazandı. Burada bir dünya serisi kazandı.
Braves hayranları onlar için yaptıklarını takdir ediyor. Ona saygı duyuyorlar. Ama tıpkı Freeman'ın yaptığı gibi bir dereceye kadar ilerlediler.
“Atlanta ile 12 yıl geçiriyorsun, kalbini içine döküyorsun,” dedi Freeman. “Şimdi kalbimi Dodgers ile dört yıl geçirdim ve hala daha fazlasını umuyorum.”
Böyle bir perspektif kazanmak gerekir.
Freeman, Braves'in 2021'de Dünya Serisini kazandıktan sonra verdiği karardan yaralandığını kabul etti. Ona istediği altı yıllık sözleşmeyi sunmadılar ve Matt Olson'ın onu ilk ustası olarak değiştirmesi için takas ettiler. Freeman, Dodgers ile altı yıllık bir anlaşma imzaladı.
“Dürüst olmak gerekirse, kör oldum,” dedi Freeman o zaman. “Sanırım her duygu geldi. Yaralandım.”
Dodgers ile ilk sezonuna birkaç ay gelen Atlanta'ya dönüşüne girdi. Hafta sonunun çoğunu gözyaşlarıyla geçirdi.
Şimdi geriye dönüp baktığımda Freeman, “Bir ömür boyu önce geliyor.” Dedi.
O kadar ki Freeman, bu hafta ev sahibi takımın Truist Park'taki kulüp binasında geri dönmenin “biraz garip” olduğunu söyledi.
“Birlikte oturuyordum [Braves manager Brian Snitker] Ofiste ve onu görmek ve onunla konuşarak, tüm ev kulüp binasını görüyor ve sonra her şey geri dönüyor, sanki dört yıl oldu ”dedi.
Freeman o zamandan beri doğduğu ve büyüdüğü Güney Kaliforniya'ya döndü. Şimdi beş yaşındaki oğlu geçen yıl nadir bir hastalık nedeniyle geçici olarak felç edildiğinde ailesini destekleyen tamamen yeni bir hayran kitlesi tarafından kucaklandı. Sezon sonrası kahramanları-özellikle geçen yıl Dünya Serisi'nin 1. oyunundaki Grand Slam'ı-onu istiflenmiş bir kadroda en sevilen oyunculardan biri haline getirdi.
“Şimdi, geçmişte her şey var,” dedi. “Her gün ailemin önünde oynuyorum ve bir şampiyonluk kazandık, bu yüzden her şey yolunda.”
Los Angeles'taki deneyimi, onu Braves'le dağılmasıyla ilişkili olumsuz duygulardan kurtardı ve organizasyonla olumlu anılarına odaklanmasına izin verdi.
Bu nedenle Freeman, oyundan önce doğrudan hayranlarla konuşma şansı teklif edildi.
“Kalbimin dibinden teşekkür ederim,” dedi.
Ayrıca, Amerikan Ligi vuruş ederken Roberts'ın ilk üssünde Pete Alonso ile nasıl yerini aldığı için minnettardı. Kalabalık Freeman'a ayakta alkışladı. Freeman karşılığında kalabalığı selamladı.
“Anları gerçekten takdir ediyorum,” dedi Freeman.
Freeman, saygılı alkışlar ve adının kısa bir ilahisinden önce gelen tek vuruşuna toprakladı. Bununla birlikte, başka bir NL ilk ustası, meyilli kutusuna adım attığında daha yüksek sesle alkışladı. Bu oyuncu Atlanta'daki halefi Olson'dı. Freeman devam eden tek kişi değildi.
Truist Park Ses Sistemi üzerinde oynanan bir Fox röportajında kalabalığa hitap ettiğinde gözyaşı yoktu.
Yönetici Dave Roberts onu üçüncü atışın üst kısmındaki oyundan çıkardığında gözyaşları yoktu, böylece hayranlar son kez onu selamlayabilirdi.
Freddie Freeman Salı günü All-Star maçında ağlamadı.
“Nasıl gideceğini bilmiyordum,” dedi Freeman.
Bu, duygusal freeman'ı ağlayan bir karmaşaya kolayca dönüştürebilecek bir ortamdı ve bir önceki gün kabul etti. Genellikle bir düşünme kaynağı olan bir etkinlikte oynamak için bir kariyerin ilk 12 yılını geçirdiği pazara geri dönüyordu.
Gözyaşlarının olmaması, dört yıl içinde ne kadar değişebileceğini, özellikle dört yıl Freeman'ın Dodgers için oynadığı dört yıl içinde ne kadar değişebileceğini temsil etti.
“Zaman,” dedi Freeman, “her şeyi iyileştirir.”
Her iki taraf için.
Onu 20 yaşındaki bir potansiyel müşteriden gelecekteki bir Famer salonuna dönüştürdüğünü izleyen aynı hayranlar, oyun öncesi tanıtımlar sırasında kendisi için sıcak bir şekilde tezahürat etti-sadece bir zamanlar yaptıkları boğaz arkası çığlıkları ile değil.
Adını zikreden aynı hayranlar adını tekrar zikretti – eskisi sürece değil ve kesinlikle Dodger Stadyumu'ndaki hayranlar şimdi adını söylerler.
Freeman asla burada başka bir ziyaretçi olmayacak. Burada bir MVP ödülü kazandı. Burada bir dünya serisi kazandı.
Braves hayranları onlar için yaptıklarını takdir ediyor. Ona saygı duyuyorlar. Ama tıpkı Freeman'ın yaptığı gibi bir dereceye kadar ilerlediler.
“Atlanta ile 12 yıl geçiriyorsun, kalbini içine döküyorsun,” dedi Freeman. “Şimdi kalbimi Dodgers ile dört yıl geçirdim ve hala daha fazlasını umuyorum.”
Böyle bir perspektif kazanmak gerekir.
Freeman, Braves'in 2021'de Dünya Serisini kazandıktan sonra verdiği karardan yaralandığını kabul etti. Ona istediği altı yıllık sözleşmeyi sunmadılar ve Matt Olson'ın onu ilk ustası olarak değiştirmesi için takas ettiler. Freeman, Dodgers ile altı yıllık bir anlaşma imzaladı.
“Dürüst olmak gerekirse, kör oldum,” dedi Freeman o zaman. “Sanırım her duygu geldi. Yaralandım.”
Dodgers ile ilk sezonuna birkaç ay gelen Atlanta'ya dönüşüne girdi. Hafta sonunun çoğunu gözyaşlarıyla geçirdi.
Şimdi geriye dönüp baktığımda Freeman, “Bir ömür boyu önce geliyor.” Dedi.
O kadar ki Freeman, bu hafta ev sahibi takımın Truist Park'taki kulüp binasında geri dönmenin “biraz garip” olduğunu söyledi.
“Birlikte oturuyordum [Braves manager Brian Snitker] Ofiste ve onu görmek ve onunla konuşarak, tüm ev kulüp binasını görüyor ve sonra her şey geri dönüyor, sanki dört yıl oldu ”dedi.
Freeman o zamandan beri doğduğu ve büyüdüğü Güney Kaliforniya'ya döndü. Şimdi beş yaşındaki oğlu geçen yıl nadir bir hastalık nedeniyle geçici olarak felç edildiğinde ailesini destekleyen tamamen yeni bir hayran kitlesi tarafından kucaklandı. Sezon sonrası kahramanları-özellikle geçen yıl Dünya Serisi'nin 1. oyunundaki Grand Slam'ı-onu istiflenmiş bir kadroda en sevilen oyunculardan biri haline getirdi.
“Şimdi, geçmişte her şey var,” dedi. “Her gün ailemin önünde oynuyorum ve bir şampiyonluk kazandık, bu yüzden her şey yolunda.”
Los Angeles'taki deneyimi, onu Braves'le dağılmasıyla ilişkili olumsuz duygulardan kurtardı ve organizasyonla olumlu anılarına odaklanmasına izin verdi.
Bu nedenle Freeman, oyundan önce doğrudan hayranlarla konuşma şansı teklif edildi.
“Kalbimin dibinden teşekkür ederim,” dedi.
Ayrıca, Amerikan Ligi vuruş ederken Roberts'ın ilk üssünde Pete Alonso ile nasıl yerini aldığı için minnettardı. Kalabalık Freeman'a ayakta alkışladı. Freeman karşılığında kalabalığı selamladı.
“Anları gerçekten takdir ediyorum,” dedi Freeman.
Freeman, saygılı alkışlar ve adının kısa bir ilahisinden önce gelen tek vuruşuna toprakladı. Bununla birlikte, başka bir NL ilk ustası, meyilli kutusuna adım attığında daha yüksek sesle alkışladı. Bu oyuncu Atlanta'daki halefi Olson'dı. Freeman devam eden tek kişi değildi.